Artık, evimin sigara kokmasını istemiyorum. Evimde yalnızca senin kokunun olmasını, saçımda, kıyafetlerimde, ellerimde, hatta her yerimde senin kokun olsun istiyorum. Karmaşıklığından sıkılıp bekliyorum, insanlar gerçek şeyler yaşarken ağlıyorum, yapaylığımdan sıkılıyorum. Keşke bu kadar kolay olmasaydı. Keşke kolaylığında bulduğum o iğrenç zorluğu hiç yaşatmasaydın bana. Uzaksın. Sigaranın dumanı kadar yakınında, küllerinin uçuşup bambaşka yönlere savrulmasındaki gibi uzağımdasın. İstiyorum ki evim sigara değil, lavanta koksun. -Lavanta nasıl kokar, bilmiyorum.- İstiyorum ki, her şey senin için güzel olsun. Ben mühim değilim sevgilim. Aşktan daha üstün olamam, ya da senden daha önemli. Sigaralarımızı balkonda içelim istiyorum, evin her tarafında güzel nefesler alalım, havanın temizliğinde aşık kalalım istiyorum. Sigarayı falan geçelim şimdi, aşık kalmak istiyorum. Aşık olmak çok güzel bir şey çünkü. Sen de biliyorsun, kaçışlarından yorulup dinlendiğin vakitlerde sen de okuyorsun. Aşkı okuyorsun da sevgilim, niye bir bok anlamıyorsun? Anlamanı istiyorum, seni istiyorum. Seni sigaradan daha çok istediğimi fark edip art arda sigara yakıyorum. Sigaralar kalkıp gidiyor. Ki ben, gitmeleri hiç sevmem. Biliyor musun, umutluyum. Aradan bir asır geçecek ve sen bir gün ne hissettiğimi anlayacaksın. Ve o gün çok geç olacak. Ben dumanlarda boğulacağım.
Benimle tamamlanacaksın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder