30 Nisan 2013 Salı

Uyku

Uyku tutmadı. Kaçıncı kahvemi içtiğimi bilmiyorum. Keşke yalnız olmasaydım.

İstanbul beni korkutuyor. Hiçbir zaman yeterince cesur olamadım. Aslında hayatımda 'yeterince' olan hiçbir şey olmadı.

Ben uykuyu tutmadım. Anlaşamadık, ayrıldık.

Sen de beni tutma n'olursun, geç kalıyorum. Bu tek kişilik bir gösteri. Sana yer yok.

Sana yeterince yer yok. Benden de geriye birşey kalmadı zaten.

Kaçıncı kahvemi içtim bilmiyorum. Sigara içmiyorum. Evden dışarı çıkmıyorum. Ama gelişme var, perdeleri açıyorum. Ardından pencereleri. Oksijene izin veriyorum.

Eskisi gibi değilim.

Bugün kahve vardı. Açık pencereler vardı. Sana gerek yoktu.

Olsaydın kalabilirdin belki, kim bilebilir. Bir yerlerde boşluk bulabilirdim.

Geç kalmak bazen iyidir, olsaydın geç kalabilirdim mesela, belki de hiç gitmezdim. Diğerleri umrumda olmazdı.

Olsaydın umrumda olan tek şey sen olurdun, belki ara sıra boğulurdun ama hoşuna giderdi.

Sürekli anlatmaz, sürekli dinlerdim. Olsaydın.

Geç kalmak bazen gerçekten iyidir, ben erkenciyim.

Oksijen bana iyi gelmiyor.

Kendimden sıkılıyorum.

Mesela olsaydın seni kendimle sıkardım. Seni sımsıkı sarardım.

Benden sıkılman beni üzmezdi emin ol. Bir insan kendinden sıkılabiliyorsa diğer hiçbir şey onun canını acıtamaz çünkü.

Sen benden sıkıldığında ben kendimi sevebilirdim. Malum, şimdilerde pek sevemiyorum.

Olsaydın, diyorum.

O zaman olmak istemedin, bundan sonra da ister misin bilmiyorum.

İstemen yeterli değil. Vakit geldiğinde, 'ol' istiyorum.

2 yorum:

  1. Merhaba,
    Bazen o da ister ama,asla olmayacağını ikiniz de bilirsiniz...

    YanıtlaSil
  2. İmkansız denilen şeye fazla yüz verdik. İkili ilişkiler konusunda imkansız ya da asla olmayacak demek bahane gibi geliyor bana. Olmaması için hiçbir sebep yokken uydurulan bahaneler. Mutlu günler.

    YanıtlaSil